Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007


Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΠΙΚΡΟΤΕΙ

...17/11/2006... Μετά το τέλος της πορείας του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη και ενώ τα επισόδεια είχαν σταματήσει, εντελώς απρόκλητα και αναίτια ξυλοκοπείται και στη συνέχεια συλλαμβανεται ο κύπριος φοιτητής.
Ακολουθεί το σχετικό - κλασσικό τηλεοπτικό παραλήρημα - με δημοσιογράφους και αξιωματούχους της ΕΛ.ΑΣ. να μη μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους και να πέφτουν από τα σύννεφα...


*Να μη ξεχνάμε οτι αρχικά, πριν δηλαδή βγούνε φωτογραφίες, μαρτυρίες πανεπιστημιακών και το επίμαχο βίντεο του ξυλοδαρμού οι μπάτσοι επέμεναν ότι ο φοιτητής παραπάτησε και έπεσε στη ζαρτινιέρα. Στη συνέχεια ακολουθούν δηλώσεις:
-Μεμονωμένο περιστατικό...
-Θα τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι...
-Θα πέσουν κεφάλια...

-Θα επέλθει κάθαρση στην ΕΛ.ΑΣ...

14/12/2007
Το πειθαρχικό συμβούλειο της ΕΛ.ΑΣ. που συνεδριάζει επι 3 μέρες επιβάλλει ποινές!

σε πέντε αστυνομικούς ποινές αργίας από δύο έως έξι μήνες, το οποίο ουσιαστικά μεταφράζεται σε μείωση του μισθού τους για το συγκεκριμένο διάστημα. Ειδικότερα, στον αρχιφύλακα που διακρίνεται στα τηλεοπτικά πλάνα να χτυπάει το νεαρό και είχε παραπεμφθεί με το ερώτημα της απόταξης επιβλήθηκε η ποινή της εξάμηνης αργίας με απόλυση. Σε αστυνόμο Β' που εμπλέκεται στην υπόθεση επιβλήθηκε η ποινή της τετράμηνης αργίας με πρόσκαιρη παύση και σε τρεις αστυφύλακες αργία με απόλυση για διάστημα δύο και τριών μηνών. Δύο αστυφύλακες που κατηγορήθηκαν, καθώς διακρίνονται στα τηλεοπτικά πλάνα να βρίσκονται στο χώρο του ξυλοδαρμού, κρίθηκαν αθώοι, ως μη εμπλεκόμενοι στο επεισόδιο.

Ήδη με την ποινή της αργίας (διάρκειας 15 ημερών) είχε τιμωρηθεί από το ανώτατο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΛ.ΑΣ. στην Αθήνα ο αστυνομικός διευθυντής που κατηγορείται για την υπόθεση και τώρα υπηρετεί επικεφαλής αστυνομικής διεύθυνσης.

Μετά την απόφαση επανέρχεται στην υπηρεσία του και ο αρχιφύλακας που ήταν σε διαθεσιμότητα, καθώς αυτή προσμετράται στο χρόνο της ποινής, ενώ οι υπόλοιποι υπηρετούν κανονικά.

απο in.gr

Ο πρώην Διευθυντής της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης σήμερα υπηρετεί έχοντας πάρει προαγωγή ως αστυνομικός διευθυντής Κιλκίς...

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Συγκέντρωση-Πορεία


Συγκέντρωση-Πορεία στη Λαμία για το ασφαλιστικό,
προσυγκέντρωση πλατεία Αθανασιου Διάκου 10:30 πμ

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Εκδήλωση-Συζήτηση σχετικά με κάμερες-ασφάλεια-επιτήρηση
στο τεχνικό επιμελητήριο (πλατεία ελευθερίας) (Λαμία)
Πέμπτη 13/12/2007 ώρα 20:00
Αρχικά θα γινουν κάποιες μικρές εισηγήσεις/ομιλίες και στη συνέχεια συζήτηση.

->Λίγα εισαγωγικά...

Από η στιγμή που 342 κάμερες (σύμφωνα με το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης) εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα το 2004 με αφορμή τους Oλυμπιακούς Αγώνες, αυτόματα άνοιξε ένας μεγάλος κύκλος συζητήσεων για τη χρησιμοτητά τους, τη χρησιμοποιήση τους αλλά και τη νομιμότητα χρήσης τους.

Εύλογα λοιπόν τίθονται ερώτηματα όπως:

->Απο που πηγάζει η ανάγκη για περαιτέρω, αδιάκοπη και καθημερινή, επιτήρηση-παρακολούθηση των πολιτών;

->Απο πότε οι κάμερες εισέβαλλαν και ανατρέψαν τα δεδομένα της «ιδιωτικό/προσωπικής» μας ζωης;

->Πόσες κάμερες υπάρχουν σήμερα και κύριως πόσες ακόμη θα τοποθετηθούν;

->Τι γίνεται μέχρι σήμερα στα «Κέντρα Επιτήρησης της Τάξεως» ή αλλιώς στα «Κέντρα Επιχηρήσεων»;

Όπως και αν πίασουμε το θέμα «πολιτικό κόστος», τα κινήματα ήταν πάντα ένας από τους κυριότερους συντελεστές που μια κυβέρνηση ή ένα καθεστώς χάνει τη δημοφηλία/ανέχεια της ή την κυριαρχία αντιστοίχως. Κοινή παραδοχή επίσης αποτελεί το γεγονός ότι στη μεταμοντέρνα έκδοση της δημοκρατίας όσο πιο άγρια γίνεται η επιβολή των «δημοκρατικών/αστικών νόμων» τόσο πιο μαζική και επιτακτική είναι και θα είναι η κινηματική δράση για την προάσπιση του αυτονόητου, της ελέυθεριας λόγου-κινήσεων. Μπροστά σε αυτό το ζήτημα οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί μιας και δεν μπορούν πλέον να στηριχτούν μόνο στις μυστικές τους υπηρεσίες και στους «συμβατικούς αστυνομικούς» (αφού αυτά τα μέτρα στο παρελθόν αποδείχτηκαν ανεπαρκή στη καταστολή κινηματικών και εξεγερσιακών πράξεων) , ένιωσαν την ανάγκη για εξέλιξη του «είδους» και των μέσων επιτήρησης.Έτσι λοιπόν μία κάμερα έρχεται να καλύψει το κενό και την αξιοπιστία εκατό «συμβατικών αστυνομικών» μαζί.Αυτή μπορεί αδιάκοπα να ακολούθει σε 24ώρη βάση τις κινήσεις χιλιάδον ανθρώπων, να «θυμάται» εκατομμύρια πρόσωπα, δισεκατομμύρια δεδομένα και χαρακτηριστηκά και όλα αυτά με μηδενικό ενδεχόμενο λάθους ή απόκλισης.

Οί κάμερες προετοίμασαν το «έδαφος» σαν ιδέα καταγραφής της «ιδιωτικό/προσωπικής» ζωής, με την πολυπροπαγανδισμένη και πανηγυρική είσοδο των λεγόμενων reality shows στο κυρίαρχο μέσο θεάματος σήμερα, την τηλεόραση. Στη συνέχεια με την εμφάνισή τους στους χώρους εργασίας (αρχικά σε Τράπεζες και Δημόσιες Υπηρεσίες, και στη συνέχεια επεκτάθηκαν στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα), με το πρόσχημα ότι αυτό το μέτρο θα μείωνε το ποσοστό ληστειών και κατά συνέπεια εγκληματικότητας.

Ακολούθως, μετά το παραλήρημα περί ανεξέλεκτου χουλιγκανισμόυ και βίας στα γήπεδα, έγινε μία απόπειρα εγκατάστασης καμερών σε κάποια γήπεδα που όμως για την ώρα βρίσκεται σε εμβριακό στάδιο, με ελάχιστες πάντα εξαιρέσεις.

Σήμερα οι κάμερες κάνουν μαζικά την εφοδό τους σε κάθε σημείο της πόλης-σε κάθε δημόσιο χώρο, σε μία προσπάθεια να γίνουμε πρωταγωνιστές στο δικό μας reality show.

Μόνο που το περιβάλλον αυτού του reality δεν είναι άλλο από τη καθημερινότητα της ζώης μας...

Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και του Υπουργείου Εσωτερικών οι κάμερες που ύπαρχουν σήμερα μόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής ξεπερνουν τις 10.000. Από αυτές, περίπου 500 μόνο είναι είναι καταγεγραμμένες με πλήρη στοιχεία και ανήκουν στην Ελληνική Αστυνομία. Σε αυτά τα νούμερα βέβαια, δε περιλαμβάνονται οι κάμερες που κληρονομήθηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζεται στο γεγονός, οτι ενώ πριν από 15 χρόνια πωλούνταν σε ιδιώτες 800 κλειστά κυκλκώματα παρακολούθησης το χρόνο (κατά μέσο όρο), τα τελευταία 5 χρόνια οι πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τις 2.500 ετησίως.Την ίδια πενταετία έχει σημειωθεί αύξηση περίπου 50% στις τοποθετήσεις κλειστών κυκλωμάτων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και σε μεγάλες Δήμοσιες Υπηρεσίες. Σήμερα αυτό που προβληματίζει δεν είναι μόνο οι ήδη εγκατεστημένες κάμερες, αλλά αυτές που μέρα με τη μέρα ξεφυτρώνουν αδιακρίτως σε κάθε γωνιά των πόλεων χωρίς να λογοδοτούν και να απολογούνται σε κανέναν σηκώνοντας το λάβαρο της ασφάλειας, κάνοντας όλο και πιο εφιαλτικό το ενδεχόμενο μιας κοινωνίας όπως αυτή του Τζορτζ Όργουελ στο εργο του 1984...

«Δεν υπήρχε φυσικά κανένας τρόπος να γνωρίζεις εάν σε παρακολουθούσαν ανά πάσα στιγμή. Πόσο συχνά ή σε ποιο ατομικό σύστημα η Αστυνομία της Σκέψης συνδέονταν, μόνο να υποθέσεις μπορούσες. Ήταν ακόμα πιθανό ότι παρακολουθούσαν τους πάντες, κάθε στιγμή. Έπρεπε να ζεις - ζούσες από συνήθεια που σου είχε γίνει ένστικτο - με την υπόθεση ότι κρυφάκουγαν κάθε ήχο που έκανες και εκτός από τις στιγμές στο σκοτάδι ότι εξέταζαν εξονυχιστικά κάθε κίνηση σου»

Υπενθιμίζουμε ότι σύμφωνα με τις αποφάσεις 63/2004 και 58/2005 της «ανεξάρτητης» Αρχής Προστασιάς Προσωπικών Δεδομένων, οι κάμερες της Ελληνικής Αστυνομίας πρέπει να είναι ακίνητες και να λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.Επί λέξη «απογορεύται η λειτουργία των καμερών πού είναι εγκατεστημένες σε διασταυρώσεις και οδικούς άξονες όταν σε αυτούς έχει διακοπεί η κυκλοφορία των οχημάτων π.χ. κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, εκδηλώσεων κτλ.»

->''ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ'' ΥΠΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ...

Σάλο έχει προκαλέσει τις τελευταίες μέρες η γνωμάτευση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά η οποία, όχι μόνο επιτρέπει αλλά και προτρέπει τη χρήση καμερών από τις αρχές για διαδηλώσεις και γενικώς δημόσιες συναθροίσεις. Επί της ουσίας, η συγκεκριμένη εγκύκλιος έρχεται να νομιμοποιήσει ό,τι ως τώρα γινόταν με τη σιωπηλή συναίνεση ΕΛ.ΑΣ., δικαστικών και κράτους.

Κανείς δεν μας εξήγησε όμως τι ακριβώς έχει στο μυαλό του όταν μας μιλάει για συναθροίσεις, καθώς αυτή η λέξη μπορεί να ερμηνευτεί από τον καθένα όπως τον συμφέρει. Εντύπωση δημιούργησε επίσης η εξής δήλωση του: '' Όσοι έχουν αντίθετη άποψη'' , δηλαδή όσοι ΄θποστηριζουν ότι υπερέχει η προστασία των προσωπικών δεδομένων, αυτοί ,''επικροτούν ή ανέχονται τα επεισόδια''. Λογικές σαν αυτές δεν μπορούν παρά να μας θυμίσουν παλιότερες εποχές και καταστάσεις που όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε...

Η Ελλάδα, που πλέον διαθέτει κάμερες σε γήπεδα, τράπεζες, δρόμους και γενικά σε δημόσιους χώρους, προσπαθεί να μιμηθεί άλλα κράτη, που δρουν με τη λογική του φακελώματος των πολιτών. Ήδη στην Αγγλία και στην Αμερική, ένας μέσος κάτοικος αστικών κέντρων καταγράφεται περισσότερες από 100 φορές τη μέρα. Συγκεκριμένα εδώ, η κυβέρνηση με αφορμή την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και ύστερα από μια απίστευτη προπαγάνδα περί τρομοκρατίας και άλλων δαιμονίων, εγκατέστησε αρχικά τις κάμερες. Οι Ολυμπιακοί τελείωσαν, όμως οι κάμερες παρέμειναν με πρόσχημα τη ρύθμιση του κυκλοφοριακού και της βίας στα γήπεδα.

Ας μη γελιόμαστε... Οι κάμερες δεν έχουν λύσει τίποτα από αυτά. Το κυκλοφοριακό συνεχίζεται και η βία στα γήπεδα απλά μεταφέρθηκε έξω από αυτά (π.χ. φαινόμενα Παιανίας). Σιγά σιγά, επιβεβαιώνεται στα μάτια του κόσμου αυτό που φοβόμασταν καιρό τώρα. Έχουμε μπει σε ένα δρόμο που τα προσωπικά μας δεδομένα είναι στη διάθεση του καθενός και ο κλοιός γύρω από τις ελευθερίες μας όλο και στενεύει. Άμεσο και πρακτικό αποτέλεσμα από όλα αυτά , η αποτροπή του κόσμου από το να διεκδικεί τα δικαιώματά του στο δρόμο, αφού ο καθένας θεωρείται εν δυνάμει τρομοκράτης.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής, που ένα άτομο μπορεί να αναγνωριστεί ακόμα και από το περπάτημα ή το σωματότυπό του, δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πως θα χρησιμοποιηθούν από ένα καθεστώς, που διαμορφώνοντας άβουλες συνειδήσεις γίνεται όλο και πιο αυταρχικό.

Αλήθεια, έχουμε καταλάβει Γιατί τόσα ψέμματα ?? Γιατί λίγο πριν μπουν οι κάμερες, η τηλεόραση κατακλείστηκε από παιχνίδια reality? Έχουμε συνειδητοποιήσει πραγματικά πως θα ήταν άμα ο καθένας μας, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και πεποιθήσεις , βρισκόταν συνεχώς υπό επιτήρηση από κάποιον απρόσωπο ''μεγάλο αδερφό'' πίσω από τις οθόνες?? Και επειδή ο χειρότερος μπάτσος είναι αυτός που κρύβουμε μέσα μας, η κοινωνία δεν αλλάζει με δικαστικούς και γνωμοδοτήσεις, αλλά με το να αναθεωρήσουμε τι είναι για τον καθένα μας ηθικό και λογικό.. Αξίζει για μία υποτιθέμενη ασφάλεια, δημιουργημένη για να εξυπηρετεί ανάγκες και να καλύπτει συμφέροντα, να θυσιάσουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας???

->ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ...

Στα μέσα του ΄05 οι χλιαρές αντιδράσεις, της προολυμπιακής περιόδου, κορυφώνονται με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κινήματος που αντιδρούσε έντονα στην εγκατάσταση καμερών παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους. Οργανώσεις και φορείς τάχθηκαν ανοιχτά ενάντια στην επιτήρηση και τα συστήματα ελέγχου με ποικίλους τρόπους΄ από αντιπληροφόρηση και συνελεύσεις γειτονιών μέχρι πορείες και καταστροφές καμερών (άλλοτε στρατευμένες, άλλοτε συμβολικές). Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι περίπου το 1/3 καμερών παρακολούθησης της ΕΛ.ΑΣ. μέχρι τα μέσα του '06 είχε καταστραφεί. Αξιοσημίωτο είναι το γεγονός ότι δημοσιογράφοι που τάχθηκαν υπέρ τέτοιων κινήσεων γνώρισαν πρωτοφανή λογοκρισία(!). Αυτές οι ενέργειες, που θεωρήθηκαν οι πιό ''ακραίες'' αντιδράσεις από κράτος και Μ.Μ.Ε., δεν είναι παρά μια αναγκαία μορφή αντίστασης στο ηλεκτρονικό φακέλωμα.

Όσες όμως πορείες και να γίνουν, όσες κάμερες και να καούν πάντα θα ξαναφυτρώνουν, αν πρώτα δεν καταστραφούν στις συνειδήσεις μας. Αν δεν ξεφύγουμε από τα δεσμά μιας κοινωνίας που μας θέλει πότε θεατές και πότε θέαμα, θύματα και θύτες της αδιακρισίας πού προσφέρει η διακριτικότητα μιας κάμερας σε συνδιασμό με μια οθόνη. Επίσης, πρέπει να καταρίψουμε το μύθο της αόρατης απειλής που σπέρνουν σε κάθε ευκαιρία κράτος και Μ.Μ.Ε. με το πρόσχημα της αιώνια ενδεχόμενης τρομοκρατικής επίθεσης. Να αναλογιστούμε ποιοί είναι αυτοί που τρομοκρατούν σπέρνοντας την τρομοϋστερία και να επαναεξετάσουμε την ορθολογικότητα του δόγματος <<ασφάλεια>>. Ας κλείσουμε τα μάτια του κάθε ''μικρού και μεγάλου αδελφού'' και ας αρνηθούμε οποιοδήποτε βιασμό των προσωπικών μας στιγμών.

Η παραβίαση της ιδιωτικής μας ζωής γίνεται ολοένα πιο έντονη και η ανάγκη για αντίδραση ολοένα πιο επιτακτική. Τώρα που τα δικαιώματα συρρικνώνονται και η Ελευθερία φαίνεται τόσο θολή όσο ποτέ πίσω από τα κάτοπτρα των καμερών¨ τώρα που οι προστάτες μας ορίονται για την ασφάλειά μας, πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τις κάμερες και να αναρωτηθούμε, ποιος τελικά θα μας προστατέψει από αυτούς;

AN OXI ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ;

ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;